گاهی چادرم خاکی می شود

چادر مشکی ام از در و دیوار شهر خاکی می شود 

از نگاه های طعنه آمیز خاکی می شود

از حرف های سیاه خاکی می شود و گاهی چادرم را خودم خاکی می کنم

چادرم را می شویم تا غبار شهر را از رویش پاک کنم 

تا سنگینی نگاه ها را پاک کنم

با همه این حرف ها ؛ 

چادر خاکی ام را با تمام وجود دوست دارم 

و آن را با افتخار سر می کنم ... به یاد چادر خاکی مادرم زهرا (س)

در بین کوچه های غریب مدینه 

من عااشق چادرمم ؛

مخصوصا وقتی خاکی می شود . . .