حسین جان
خواستم بگویم نمی دانم هوای کربلا در چه حالیست ، اما
در شهری که روزگارم را سپری می کنم
آسمان از اول محرم تا امروز هم چنان می گرید . . .
مدعای حرف من این بارش شدید و بی وقفه ی باران است .
به راستی حسین جان برای خودم متاسفم
که آسمان چشمان من از فرط گنه خشکیده !
مولا جان باران رحمتت را بر کویر دلم نازل کن . . .
بی بی رقیه (س) جور در نمی آید
جمع نمی شوند با هم ، بی بی و کودک سه ساله . . .
موضوع انشا :
عمر خود را چگونه گذراندی ؟
به نام خدا
حسرت دیدن کربلا پیرم کرد . . .
عرق کهنه ی شیراز مرا مست نکرد
چای تازه دم روضه ی ارباب زمین گیرم کرد
پی نوشت : اگر میوه ممنوعه جدمان را از بهشت به زمین تنزل داد
بعید نیست با چایی روضه ات به معراج رویم . . .
نامش را گذاشته ام « حسین »
صدایش میزنمو
دلم اردیبهشت می شود . . .
شده ام نوکر ارباب به لطف پدرم
شکر آن رزق حلالی که مرا نوکر کرد
چه ترکیب قشنگی است
شه و شه زاده و شش ماهه
و شش گوشه و
شش روز دگر ...
